ಅಯ್ಯಪ್ಪೆ ಕೈ ಪತ್ಯೆ
ಅಪ್ಪೆ… ಕೋಡೆ ಎಂಕ್ ಒಂಜಿ ಕನ ಕಟ್ಟ್ಂಡ್. ಜೆತ್ತಿನಲ್ತು ಮಗೆ ಪನ್ನಗ ಅಪ್ಪೆ ಕೇಂಡಲ್ ‘ಅಂದೇ ಎಂಚಿನ ಕನ’ ಆಲ್ ಮನಸ್ಸ್ಡೇ ಎನ್ಯಲ್… ಪುಟ್ಟಿ ಬೊಕ್ಕ ನಡಪ್ಪೆರೆ ಆವಂದಿನ ಬಾಲೆ ಆಯೆ. ಆಯಗ್ ಎಂಚಿನ ಕನ ಕಟ್ಟೆರೆ. ಆಂಡಲಾ ಮಗೆ ಪನ್ನಗ ಅವೆನ್ ಗೇನೊಗು ದೆತ್ತಿಜಿಂಡ ಆಯಗ್ ಬೇಜಾರ್ ಆವುಂದು ‘ಪನ್ಲ ಮಗ ಎಂಚಿನ ಕನಕಟ್ಟಿನೆ’ ಪಂಡಲ್.
ಅಪ್ಪೆ ಅವು ಎಂಚಿನ ಪಂಡ… ಯಾನ್ ಮೂಲು ಏಪಲಾ ಜೆತ್ತ್ದೇ ಇಪ್ಪುನೆತಾ? ಅಂಚ ಕೋಡೆ ಒಂಜಿ ಜವ್ವನೆ ಬತ್ತ್ದ್ ‘ದಾನೆ ಬಾಲೆ ಈ ಇಂಚನೇ ಜೆತ್ತೊಂದುಲ್ಲ… ನಿಕ್ಕ್ ಮಾತೆರೆ ಲೆಕ್ಕ ಗೊಬ್ಬೊಡು, ನಡಪ್ಪೊಡು ಪನ್ಪಿ ಆಸೆ ಇಜ್ಜಾ? ಕೇಂಡೆರ್. ಯಾನ್ ಕಣ್ಣನೀರ್ ಪಾಡ್ಯೆ. ಎನ್ನ ಸೊಂಟಡ್ದ್ ತಿರ್ತ್ ಸಕ್ತಿ ಇಜ್ಯತ್ತಾ ಬೊಕ್ಕ ಎಂಚ ಯಾನ್ ನಡಪ್ಪುನೆ, ಬಲಿಪ್ಪುನೆ, ಗೊಬ್ಬುನೆ? ಅಪಗ ಆ ಜವನೆ ಪಂಡೆರ್. ತೂಲ ನಿಕ್ಕ್ ವಾ ಸೀಕ್ಲಾ ಇಜ್ಜಿ. ಈ ಎನ್ನ ಕೈಪತೊನು ಪಂಡ್ದ್ ಕೈ ನೀರ್ಯೆರ್. ಯಾನ್ ಆರೆನ ಕೈ ಪತೊಂಡೆ. ಆತ್ ಆನಗ ಎಂಚಿನನೋ ಎನ್ನ ಮೈ ಪೂರಾ ಪರಬ್ಬಿನಲೆಕ್ಕಾಂಡ್ ಅಪ್ಪೆ. ಒರೊನೆ ಯಾನ್ ಲಕ್ಕ್ದ್ ಉಂತ್ಯೆ. ಆರ್ ದುಂಬು ದುಂಬು ಪೋಯೆರ್. ಯಾನ್ಲಾ ಆ ಜವನನ ಕೈ ಪತೊಂದು ಪೋಯೆ. ಸುಮಾರ್ ಪೋತಾನಗ ಒವ್ವೊ ಒಂಜಿ ಮಲ್ಲ ಕಾಡ್… ಅಲ್ಪ ಎತಿಸಾತ್ಗ್ ಆ ಜವನೆ ತೋಜುಜೆರ್. ಎಂಕ್ ಪೋಡಿಗೆ ಆಂಡ್ ಅಪ್ಪೆ. ಯಾನ್ ಬೊಬ್ಬೆ ಪಾಡ್ಯೆ… ಅವುಲು ಪೂರಾ ನಾಡ್ಯೆ. ಆಂಡ ಎಂಕ್ ಆ ಜವನನ್ ತೂಯೆರೆ ತಿಕ್ಕಿಜಿ. ಅಲ್ಪಡ್ದ್ ಯಾನ್ ವಂತೆ ಬೊಕ್ಕಲಾ ನಡತ್ತೆ. ಅಂಚ ನಡತ್ತ್ದಾನಗ ಒಂಜಿ ದೇಸ್ತಾನೊ ತೋಜಿಂಡ್. ಅಲ್ಪ ಮಸ್ತ್ ಜನ ‘ಅಯ್ಯಪ್ಪ, ಅಯ್ಯಪ್ಪಂದ್’ ಸುಗಿತೊಂದಲ್ಲೆರ್. ಯಾನ್ಲ ‘ಶರಣಂ ಅಯ್ಯಪ್ಪಂದ್’ ಲೆತ್ತೆ. ಏತ್ ಸರ್ತಿ ಲೆತ್ತೆಂದ್ ಎಂಕ್ ತೆರಿಯಂದ್. ಬೊಕ್ಕ ವಂತೆ ಕರಿನಗ ಬಡಕ್ಕಂದ್ ಯಾನ್ ಬೂರಿಲೆಕ್ಕಾಂಡ್. ಕಣ್ಣ್ ಬುಡ್ನಗ ಪುಲ್ಯ ಆತ್ಂಡ್. ಬೊಕ್ಕ ಎಂಚಿನಾಂಡ್ಂದ್ ಎಂಕ್ ನೆಂಪಿಜ್ಜಿ. ಅತ್ತಂದೆ ತೂನಗ ಯಾನ್ ಜೆತ್ತಿನಲ್ಪನೇ ಉಲ್ಲೆ! ಅಪ್ಪೆ ಉಂದು ಎಂಚಿನ- ಎಂಕ್ ನಡಪ್ಪೆರೆ ಆವೇ? ಬಾಲೆ ಕೇನ್ನಗ ಅಪ್ಪೆ ಕಣನೀರ್ ಪಾಡ್ಯೆರ್. ಪುಲ್ಯ ಕಾಂಡೆ ಕಟ್ಟಿನ ಕನ ತಪ್ಪಾವಂದ್ ಮಗ. ನಿಕ್ಕ್ ನಡಪ್ಪುನ ಬಾಗ್ಯೊ ಬರೂಂದ್ ಅಪ್ಪೆ ಪಂಡಲ್. ಮಗೆ ಆ ಕನತ ಇಸಯೊನು ಪಂಡೊಂದು ಮೋನೆಡ್ ಸಂತೋಸ ತೋಜಾಯೆ.
ಮಗೆ ಪಂಡಿನೇನ್ ಕೇಂದ್ ಅಪ್ಪೆಗ್ ಆಚಿರಲ, ಅಯ್ಯಪ್ಪಡ ಬಕ್ತಿಲ ಪುಟ್ಟ್ಂಡ್. ಬಾಲೆದ ಅಮ್ಮೆರ್ ಪ್ರತಿ ವರ್ಸೊ ಮಾಲೆ ಪಾಡ್ದ್ ಶಬರಿಮಲೆಕ್ಕ್ ಪೋಪೆರ್. ಈ ಸರ್ತಿಲ ಮುರಾನಿ ಆರ್ ಪೋತೆರ್. ಕೋಡೆ ಅಯ್ಯಪ್ಪನ ಸನ್ನಿದಿಗೆ ಎತ್ಯೆರಾದಿಪ್ಪು. ಅವ್ವೆ ಪೊರ್ತುಡು ಬಾಲೆಗ್ ಕನ ಕಟ್ಟ್ನೆ ಪಂಡ ಉಂದೆಟ್ ದಾದನೊಂಜಿ ಇಸಯೊ ಇಪ್ಪು. ಅಯ್ಯಪ್ಪ ಈಯೇ ಕಾಪುಲಪ್ಪಾ… ನಿನ್ನ ಮೈಮೆಡ್ ಬೇತೆ ಬೇತೆ ಜನೊಕ್ಕುಲು ಎಂಚೆಂಚಿನ ಸೀಕ್ನ್ ಪೂರಾ ಬುಡ್ಪಾದಾಂದ್ ಮಾತೆರ್ಲ ಪನೊಂದುಲ್ಲೆರ್. ನಡಪ್ಪೆರೆ ಕಾರ್ ಇಜ್ಜಂದಿನಕ್ಲೆ ಕಾರ್ ಕೊರ್ತಗೆ, ಕಣ್ಣ್ ಇಜ್ಜಂದಿನಕ್ಲೆಗ್ ಕಣ್ಣ್ ಕೊರ್ತಗೆ, ಜೋಕುಲು ಇಜ್ಜಂದಿನಕ್ಲೆಗ್ ಸಂತಾನ ಭಾಗ್ಯ ಕೊರ್ತಗೆ, ಅಪಗಾಂಡ ಎನ್ನ ಮಗಕ್ಕ್ಲಾ ನಡಪ್ಪೆರಾಪುನಂಚನೆ ಮಲ್ಪರೆ ನಿಕ್ಕ್ ತೀರಂದಾ? ಅಯ್ಯಪ್ಪ ಒರ ಕಣ್ಣ್ ಬುಲಾದ್ ಎಂಕ್ಲೆ ಬಕ್ತಿನ್ ಸ್ವೀಕರಿಸಾಲಾ. ಈಯೇ ಕನಟ್ ಬತ್ತ್ದ್ ಬಾಲೆನ್ ಲಕ್ಕಾಯ ಪಂಡ ಅವು ಎಂಕ್ಲೆ ಬಾಗ್ಯೊಂದ್ ಎನ್ನುವೆ. ನಿಕ್ಕ್ ದೀಪೊ ಪೊತ್ತಾದ್ ಕೇನೊಂದುಲ್ಲೆ. ಎನ್ನ ಮಗನ್ ಕೈ ಬುಡಡ.
ಉಂದು ಪೋಯಿ ವರ್ಸ ಒಂಜಿ ಇಲ್ಲಲ್ ನಡತ್ತಿನ ಕತೆ. ಅಪಗನೇ ಆ ಬಾಲೆದ ಅಮ್ಮೆರ್ ಪರಕೆ ಪಂಡ್ದಿತ್ತೆರ್. ಮಗೆ ಲಕ್ಕ್ದ್ ನಡಪ್ಪೆರೆ ಸುರುಮಲ್ತೆಂಡ ಆಯನ್ ಲೆತೊಂದು ಯಾನ್ ಮಲೆಕ್ ಬರ್ಪೆಂದ್. ಅಂಚ ಈ ವರ್ಸೊಗಾನಗ ಬಾಲೆ ಮೆಲ್ಲಮೆಲ್ಲ ಪಜ್ಜೆ ಪಾಡ್ದ್ ನಡಪ್ಪೆರೆ ಸುರು ಮಲ್ತೆ. ದೂರದ ಒಂಜಿ ಬೈದ್ಯೆರ್ ಬತ್ತ್ದ್ ತಿಕ್ಕ್ದ್, ಮರ್ದ್ ಪೂರಾ ಕೊರ್ದಾನಗ ಕೋಲು ಊರೊಂದು ಬಾಲೆ ನಡಪ್ಪೆರೆ ಸುರು ಮಲ್ತೆ. ಇತ್ತೆ ಆಯಗ್ ವರ್ಸೊ ಪದ್ರಾಡ್. ಈತ್ ವರ್ಸೊ ಮುಟ್ಟಲಾ ಅಕುಲು ಬೇತೆ ಬೇತೆ ಡಾಕ್ಟರ್ನಕ್ಲೆಡ ಮರ್ದ್ ಮಲ್ತೆರ್ಂಡಲಾ ಸೊಂಟಡ್ದ್ ತಿರ್ತ್ ಬಲ ಇಜ್ಜಿ ಪಂಡ್ದ್ ಏತ್ ಮರ್ದ್ ಮಲ್ತ್ಂಡಲಾ ಪಿರಜನ ಇಜ್ಜಿಂದ್ ಪಂಡೆರ್. ಅಂಚ ಎಂಕ್ಲೆ ತರೆತ್ತ ಬರವು ಇಂಚಂದ್ ಅಪ್ಪೆ- ಅಮ್ಮೆರ್ ಮಗನ್ ತೂವೊಂದಿತ್ತೆರ್. ಪೋಯಿ ವರ್ಸ ಮಗಕ್ಕ್ ಕನಕಟ್ಟಿ ಬೊಕ್ಕ ಒಂಜಿ ಪೇಪರ್ಡ್ ಪುದರ್ ಪೋಯಿ ಒಂಜಿ ಬೈದ್ಯೆರೆನ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆತ್ತಿತ್ನವು ಅಕುಲು ತೂಯೆರ್. ಆರೆನ್ ಇಲ್ಲಗ್ ಬರ್ಪಾದ್ ಮಗನ ಸಂಗತಿ ಪಂಡೆರ್. ಅಪಗನೆ ಆರ್ ಪಂಡ್ದಿತ್ತೆರ್. ‘ಅಯ್ಯಪ್ಪನ್ ಬುಡಾಂತೆ ನಂಬ್ಲೆ. ಬರ್ಪಿ ವರ್ಸ ಬಾಲೆ ಶಬರಿಮಲೆಕ್ಕ್ ಪೋವೆಂದ್’ ಅಂಚನೆ ಆಯೆ ಈ ವರ್ಸೊ ಮಾಲೆ ಪಾಡ್ದ್ ಮಲೆ ಮುಟ್ಟ್ದ್ ಅಯ್ಯಪ್ಪಗ್ ಅಡ್ಡ ಬೂರ್ದ್ ಬತ್ತೆ. ಇತ್ತೆ ಆ ಅಪ್ಪೆ-ಅಮ್ಮೆ- ಮಗೆ ಅಯ್ಯಪ್ಪನ್ ಅಕುಲೆ ಮನಸ್ಸ್ಡೇ ಪ್ರತಿಷ್ಟೆ ಮಲ್ತ್ದೆರ್.